Professionele achtergrond (werk, studie)

Raymond Vermeulen is de afgelopen jaren werkzaam geweest als narrative designer, game designer, en schrijver in de games industrie. Vermeulen wordt ingehuurd als ‘verhaal persoon’ door verschillende games bedrijven. “Wat ik daadwerkelijk doe verschilt echter enorm van project tot project. Meestal is dit een combinatie van dialoog schrijven, verhaallijnen plannen, game mechaniek ontwerpen, en de mentoring van andere designers en schrijvers op het team.

Daarvoor was Vermeulen een universiteitsdocent, en gaf hij les in game design en schrijven voor games, met een focus op analoge roleplaying games. “Denk daarbij aan Dungeons & Dragons, Live Action Roleplaying (LARP), etc.”

Onderwerp

Vermeulen licht zijn onderwerp toe: “Er is een effect in roleplaying waarbij spelers de emoties van hun personage zelf ervaren. Jouw personage flirt met een ander; achteraf heb je gevoelens voor de andere speler ontwikkeld. Of andersom: je bent boos, en nu is jouw personage dat ook. De term hiervoor is bleed, en komt van origine uit de live action roleplaying gemeenschap. Designers van analoge roleplaying games zijn zich vaak bewust van bleed en kunnen de juiste stappen zetten om hier veilig mee om te gaan. Soms worden games zelfs ontworpen om expres bleed te genereren, wat goed werkt voor onder andere het verkennen van queer en andere gemarginaliseerde identiteiten.

Maar bleed is minder welbekend bij designers van digitale games. Dit onderzoek zal digitale narratieve games maken die bleed gebruiken, en veiligheidsinstrumenten en richtlijnen ontwikkelen voor andere designers geïnteresseerd in het verkennen van bleed mechanismen.”

Persoonlijke motivatie

Vermeulen vertelt over zijn persoonlijke motivatie: “Ik speel al mijn hele leven roleplaying games, en nam mijn eerste stapjes naar werken als narrative designer en gameschrijver door te leunen op mijn ervaring van roleplaying. Ik denk dat er veel is dat digitale game designers kunnen leren van analoge game designers, en vice versa. Door de jaren heen heb ik zat bleed ervaren in mijn eigen roleplaying; bleed is verantwoordelijk voor sommige hele intense ervaringen die ik heb gehad. Ik wil het makkelijker maken voor meer mensen om te werken met bleed in hun creatieve projecten, en ik wil een paar jaar van mijn leven spenderen om iets interessants proberen te doen met bleed voor digitale narratieve games.”

Probleem oplossen

Vermeulen wil met zijn PD-traject een probleem oplossen: “Alhoewel bleed iets is dat ook gebeurt in digitale games zijn digitale game designers een stuk minder bekend met deze term, of met de ‘best practices’ eromheen vanuit de roleplaying gemeenschap. Hopelijk zal dit onderzoek een goede stap zijn om deze kenniskloof te dichten, en zorgt het ervoor dat meer mensen games kunnen ontwerpen met bleed in gedachten.”

Aanpak

Vermeulen vertelt over de aanpak die hij gaat hanteren: “Ik zal het onderzoek beginnen met een deep dive in analoog roleplaying design, en zal meerdere games schrijven en ontwerpen in dat veld. Hierna wil ik analoog roleplaying werk blijven produceren, maar zal ik langzaam mijn focus shiften naar het maken van digitale narratieve games. Hopelijk kan ik ook mijn technieken en methodes toepassen in echte wereld game design scenario’s door open te staan om te werken met industriële partners, als het juiste project voorbij komt.

Vermeulen baseert zijn onderzoeksmethodes heel losjes op het Creative Writing PhD model, bekend in de UK en de VS. “Dit model stelt het produceren van creatieve artefacten centraal boven het schrijven van veel papers. De games industrie heeft een redelijk losse connectie met games academia in de beste tijden, en als ik designers wil bereiken zal ik daadwerkelijk games moeten maken.”

Bereikt over vijf jaar

Vermeulen wil over vijf jaar een interessante collectie aan games werk hebben gemaakt. “Hiermee hoop ik dan bleed onder de aandacht van digitale game designers te hebben gebracht, kansen voor andere game makers te hebben geopend, en wat ervaringen die queer identiteit verkennen hebben gecreëerd. Hopelijk zal ik ergens daarin iets cool genoeg gemaakt hebben dat ik er fanfic/fanart van kan vinden!”

Nog leren

Vermeulen weet wat hij nog moet leren: “Ik moet mijn technische en artistieke skills verbeteren: als schrijver/designer werk ik meestal als onderdeel van een team, in plaats van dat ik in mijn eentje volledige games maak. Ik ben geen zogeheten ‘solo developer’. Hopelijk kan ik kansen openen om met andere mensen samen te werken aan de games projecten die ik op ga starten, maar ik moet mijn eigen skill level ook opschroeven als ik interessant solo werk wil maken.

Daarnaast moet ik in het algemeen meer tijd doorbrengen met het schrijven en maken van mijn eigen games. Specifiek is het merendeel van mijn professionele werk digitaal geweest. Ik zal daarom meer oefening moeten hebben in het maken van analoge roleplaying games als ik theorie van dat veld in een ander domein wil toepassen.”

Hulp van PD-organisatie

Vermeulen is openhartig over de hulp die hij van de PD-organisatie verwacht: “Eerlijk gezegd, in de positie zijn waar ik een paar jaar games kan maken zonder zorgen te hoeven maken om commerciële vereisten is al een enorme hulp. Daarnaast is het heel erg fijn om toegang te krijgen tot een gemeenschap van andere kunstonderzoekers die interessante dingen doen. Doctoraal onderzoek is altijd lastig, hoe meer mensen die het snappen hoe beter. Ik wil een sterkere creatieveling en onderzoeker zijn na dit hele traject, en de sociale support is daarbij zeer welkom.”

Droom

Vermeulen heeft een droom: “Zoals elke andere game narratief persoon wil ik heel erg graag aan een Japanse RPG (JRPG) stijl game werken, en ik wil ooit nog een graphic novel schrijven en produceren.”

Spannend

Vermeulen is eerlijk over wat hij spannend vindt in het PD-traject: “Ik ben een beetje geïntimideerd door de technische aspecten van het maken van games. Fundamenteel ben ik namelijk een schrijver, niet een programmeur. En alhoewel ik Nederlands ben, ben ik jaren geleden naar het buitenland verhuisd om te proberen een game schrijver te worden. Dat is min of meer gelukt, maar nu zal ik wederom een internationale verhuizing moeten doen om mij bij het team van BUas te scharen. Ik maak me een beetje zorgen om het aanhouden van banden met mijn professionele gemeenschap en vrienden in de UK. Komt vast wel goed, het is een hele typische expat ervaring, maar dan twee keer!”